Kamakura

Inmiddels zijn Ewoud en ik twee weken weg van huis (op de helft van ons verblijf in Japan) en voor het weekeinde hadden we besloten om op deze vrije zaterdag naar Kamakura te gaan. We wilden niet al te lang reizen en toch iets buiten Tokio zien. Dat valt niet mee aangezien er in deze metropool meer dan 13 miljoen inwoners zijn. Na de reis van Chiba naar Tokio CS, stapten we over op de trein die ons via Yokohama naar Kamakura zou brengen. We stapten in bij de eerste de beste deur waar nog genoeg ruimte was, een boven- en onderafdeling. We vermoedden dat het eerste klas was, maar we zaten wel lekker dus besloten we om te doen alsof onze neus bloedde. We waren nog geen kilometer onderweg toen er een juffrouw langskwam die frisdrank te koop aanbood. Nadat ze aan Ewoud eerst een flesje cola had verkocht (dat dan weer wel) maakte ze ons vriendelijk duidelijk dat we eerste klas zaten en dat we naar de andere afdeling moesten. Dat hebben we dus maar braaf gedaan. Om nog een zitplek te vinden, kwamen we helemaal voor in de trein terecht, waar Ewoud nog mooi heeft kunnen filmen. Overigens hebben we de hele reis (die totaal ruim anderhalf uur in beslag nam) alleen maar bebouwing gezien.

Kamakura ligt aan de kust van de Stille Oceaan en was bijna duizend jaar geleden de eerste hoofdstad van Japan. Het is omsloten door heuvels en het stikt er van de shintoheiligdommen en tempels. We hadden van tevoren een route uitgestippeld vanaf het station eerst richting het noorden langs een grote tempel en dan naar  het westen om vervolgens richting het zuiden bij een fraai uitzichtspunt uit te komen en daarna bij de Grote Boeddha of Daibutsu, een bronzen beeld uit 1252 van 13,5 meter hoog, waarna we dan door konden lopen naar de oceaan. We kwamen het eerst aan bij het Hachiman-guheiligdom. We troffen het dat daar net een traditionele bruiloft aan de gang was. We hebben er een kwartiertje bij staan te kijken, net als vele anderen.

Na de trouwerij gingen we richting de heuvels met onderweg vele tempels, die we lang niet allemaal bezichtigd hebben. In het begin was de weg goed begaanbaar, maar het werd hoe langer hoe lastiger met trappetjes van boomwortels e.d. en hier en daar glibberige en erg steile stukken. Maar het was de moeite waard en we hadden er prachtig weer bij.





Eenmaal bij de oceaan aangekomen hebben we nog wat golven op de foto gezet. Een mooie link met het doel van onze reis. Tot slot nog een paar foto's van straten zoals je ze tijdens de wandeling tegenkomt.